het eind komt in zicht

woensdag 26 juni 2013
Het is 7.00 uur in de ochtend als we voor cruz de ferro staan. Op een reusachtige hoop stenen, staat een boomstam van 5 mtr. hoog, met een ijzeren kruis erbovenop. Al heel lang leggen bedevaartgangers, hier een meegebrachte steen neer, als symbool van de last die ze dragen en waarvan ze zich kunnen bevijden door hun pelgrimstocht naar Jacobus.
Ook wij leggen ons steentje, wat we vanuit onze eigen tuin meegenomen hebben, bij het kruis neer. We lopen verder door de Montes, een van de indrukwekkenste gedeelten van de camino de Santiago.
Het is koud in de bergen maar het belooft een hele warme dag te worden.
Onderweg op het terras is het gezellig. Elke pelgrim wil wel een praatje maken.
We dalen flink af, over een slecht begaanbare paden. Het is een mooie, maar zware tocht. Om 13.00 uur komen we in Molinaseca aan. We vinden hier een prachtig oud hostel waar we een mooie 2 persoonskamer hebben.
We genieten van de siesta en gaan nog even de stad in.

Donderdag 27 juni 2013.
Vanochtend krijgen we een heerlijk ontbijt voorgezet. Hierna gaan we op pad. De route voor vandag is eigenlijk 31 km. Dit vinden we veel te ver, het is warm en we hebben de tijd. We lopen naar Cacabelos (24 km)
Om 8.30 uur zijn we al in Ponferrada.
Ten zuiden van deze stad lagen de grootste goudmijnen van het imperium Romanum.
We willen hier een van de best bewaarde kastelen van Spanje bekijken.
Jammer.... het kasteel gaat pas om 11.00 uur open. Tot die tijd wachten is geen optie. We moeten verder, het wort vanmiddag te warm om te lopen. Om 13.00 uur komen we in Cacabelos aan. Als ik zit te wachten tot we ingeschreven zijn, om te slapen, hoor ik Nederlands praten. Twee nog jonge meisjes uit Den Haag zijn vanuit Leon vertrokken. Ze zijn pas 4 dagen onderweg. Een meisje is flink geblesseerd en loopt met krukken.
Ze zijn te hard van stapel gelopen, met deze blessure als gevolg.
Als ik vertel dat wij vanuit Nederland komen lopen, vallen hun monden open.
We slapen in een oud pelgrimshospitaal aan de Rio Cua. We hebben een leuk klein hokje om in te slapen. Aan weerskanten staat een bed met een kast erachter. Het slaaphokje heeft 2 grote deuren, als je ze open doet, om naar binnen te gaan, dienen ze als kastdeur. Als de deuren weer dicht zijn, heb je dus een grote inloopkast. Na de siesta, gaan we ven naar de rivier, waar volop gezwommen wordt. Na het eten nog even op het terras met andere pelgrims. Op tijd naar bed.

Vrijdag 28 juni 2013.
Ons ontbijt is vanochtend in de open lucht. Rond 6.15 uur vertrekken we. We lopen naar Vega de Valcarce. 25 km. De eerste 2 uur is het flink klimmen en dalen, tussen de Spaanse wijnvelden door. Tussen de wijnranken staan kersenbomen die al vol met kersen hangen. Veel pelgrims maken hier dankbaar gebruik van. Als je zo vroeg op pad bent, is het stil, je hoort alleen de vogels fluiten en de ooievaars klepperen. Om 8.30 uur drinken we een kop thee, tijdens de eerste rustpauze. We gaan berder langs een autoweg. Af en toe loopt de route van de autoweg af en is het meteen mooier lopen. Om 13.30 uur zijn we op onze slaapplaats in een nieuwe albergue. We slapen op een zaal met 10 personen. Zittend in de zon, aan de waterkant in "onze tuin", schrijf ik ons verhaal, voor vandaag. Het is genieten in de Spaanse zon. Ad ligt op tijd in bed omdat hij al een paar dagen keelpijn heeft. Ik bel op het terras nog even met Kim.
Als het gesprek afgelopen is, zegt iemand ik heb alles kunnen verstaan.
Het is iemand uit Brabant, die met de fiets op weg is naar Santiago.
We hebben een mooi gesprek samen.

Zaterdag 29 juni 2013
Vanochtend zijn we vroeg op pad, er wacht ons een zware klim van 12 km.
We beklimmen de Cebreiro. Na 2 km. hebben we een koffiestop. Hierna is het klimmen geblazen. We lopen ieder, op ons eiegn tempo, de berg op.
Gelukkig zijn er 2 rustplaatsen onderweg.
Om 11.30 uur zijn we in O Cebreiro, we hebben dan 600 mtr. geklommen.
We kijken onze ogen uit, wat een vergezichten. In O Cebreiri, lopen we Galicie binnen, waar geen Castelano (Spaans) wordt gesproken, maar Galicisch, een taal die verwant is aan het Portugees.
Het is nog vroeg en we belsuiten nog 7 km. verder te lopen. Om 14.00 uur zijn we in Hospital de Condesa, waar we slapen in Albergue de Hospital de Condesa, op een grote slaapzaal.
We slapen in stapelbedden en onze bovenburen komen uit Polen. Het is een dame (64 jaar) en oma van haar kleinzoon (17 jaar), die met haar meeloopt naar Santiago.
's avonds eten we samen met de bovenburen. De Poolse dame heeft alles over de camino gelezen. De kleinzoon, heeft er nog nooit van gehoord, maar ging gewoon mee. Hij vertelt ons dat hij het geweldig vindt op de camino. Hij spreekt goed Engels en we hebben een leuk gesprek samen.
Op tijd naar bed.

Zondag 30 juni 2013.
Na het ontbijt zijn we al vroeg op pad. We lopen naar Samos, een tocht van 23 km.
Als we net onderweg zijn, zien we de zon opkomen. Het is een prachtig gezicht in de bergen. De tocht begint met een flinke klim. Het wordt al snel erg warm.
Waar we ook kijken, het is overal even mooi. We komen door oude bergdorpjes, waar de koeien over de straat lopen.
Onderweg zien we de meisjes uit Den Haag weer. Het meisje met de blessure, verveelt zich. Ik bied haar mijn e-reader aan, waar ze heel erg blij mee is. We wisselen onze adresgegevens uit, zodat de e-reader opgestuurd kan worden, na afloop van de camino. Ook dit is camino. Om 14.30 uur zijn we in Samos in de Albergue. In Samos staat een prachtig klooster. Hier kunnen 90 pelgrims slapen. Wij slapen recht tegenover het klooster. Na het douchen, zitten we al snel op het terras aan een pilsje en een heerlije sangria. Ik heb het klooster bezichtigd, waar een rondleiding werd gegeven. Wat een prachtig klooster.
's avonds eten we samen met Herbert en Irina uit Duitsland. Later komt er nog een pelgrim uit Japan bijzitten. Hij vertelt ons over de aardbevingen in Japan en hoe onvoorspelbaar dardoor alles is. We hebben een gezellige avond.

Maandag 1 juli 2013.
We zij al vroeg uit de veren om op tijd aan de wandel te zijn.
We lopen naar Ferreiros. 25km.
Om 9.15 uur hebben we al 12 km. gelopen.
Tijd voor een pauze in Sarria. Als we Sarria uitlopen, worden we voorbij gelopen door een jonge knul. Hij kijkt om, en vraagt waar we vandaan komen. Wij komen uit Nederland zeggen we. Dan vraagt hij: zijn jullie dan Ad en Narda ?? Zo ontmoeten we Ramon (22 jaar) uit Lieshout, een zoon van een collega van Kim.
We lopen samen 5 km op. Het is leuk om te horen dat ook zo´n jonge kerel, het erg naar de zin heeft op de camino. We gan nog samen op de foto en Ramon loopt weer verder. Om 14.00 uur zijn we in Ferreiros.
We slapen in een nieuwe albergue, op een slaapzal met 12 andere pelgrims.
In het zitgedeelte van de albergue, is een erker van glas, waar we een prachtig uitzicht hebben over het landschap van Galicie. Het was een lange tocht vandaag, er leek geen eind aan te komen.
Er zijn pelgrims die de rugzak op transport zetten naar de volgende slaapplaats. Tja... het kan allemaal.
Wij, als echte pelgrims dragen zelf onze rugzak. Dat is pas camino.
Het is druk vandaag ondeweg. De laatste 100 km. lopen veel studenten om de tocht naar Santiago, op hun CV te zetten. We zien 5 pelgrims te paar. Het is gewoon gewelsig wat deze tocht, ons allemaal brengt.
Iedere dag, is weer een bijzondere belevenis. Nog 100 km. Santiago, here we come !!!!